လႊင့္ပစ္လိုက္ခ်င္ေသာ....

ငါဟာ....အခ်စ္ဆိုတာကို 

ငါ့မ်က္ခြံေပၚက အိုင္းရွဲဒိုးတစ္ေရာင္ေလာက္မွ

ေသာက္ဂရုမစိုက္ခဲ့တဲ့ ေကာင္....

ခု....
ဘယ္ဘက္ရင္ဘတ္ထဲက ဝုန္းဒိုင္းက်ဲေနတဲ့ ေကာင္ႀကီး

ကြာ.....
တစ္ဖန္လဲလဲ
အနိစၥတရားကို ႏွလံုးသြင္းေနရ
ေမာလွတယ္...

ေဆးၿမီးတို

နာက်င္လြန္းတဲ့ ရင္ဘတ္ေၾကာင့္

ငါ့လက္ေကာက္ဝတ္ကို ဓါးနဲ႔ လွီးမိတာ

အခ်ိဳကုန္သြားတဲ့ေနာက္…သူ႔အသံကို မၾကားရဲေတာ့လို႔

ေခါင္းေလာင္းကေလးကို ျဖဳတ္ခ်ထားခဲ့လိုက္ရတယ္

နာရီေတြကို ရပ္ထားလိုက္ခ်င္ခဲ့သလား

စံပယ္ေတြကေတာ့ ပြင့္ေနဦးမွာပဲ

အိပ္မက္ခ်င္း နီးစပ္ခဲ့သလား

ဟင့္အင္း  သူ  ခလုတ္တိုက္သြားခဲ့ရံုပါ ဘာကိုမွ ေၾကကြဲမေနနဲ႔

ညေတြဆိုတာ အခ်ိန္တန္ရင္ လင္းရဦးေတာ့မွာ….

ခုညေတာ့ ငါ  မိုင္းနပ္စ္ ၁၅၀၀ ထဲ ေအးခဲေနလိုက္ဦးမယ္...

သခင့္ဆီ…

တံဆိပ္ေခါင္းမရွိေတာ့ စာတိုက္ကေန ပို႔ဖို႔ ခက္
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ မဟုတ္ပါဘူး
စာရြက္ျဖဴတစ္ရြက္ေပၚမွာ 
ဘယ္ဘက္ရင္ဘတ္ထဲက ႏွလံုးသားကို 
ခတ္ႏွိပ္ထားျခင္းသာ…..