ပထမက်ည္ဆန္က ရွင့္အတြက္ဆိုရင္...
လက္က်န္တစ္ေတာင့္ဟာ ကၽြန္မေဝစုေပါ့။
ပထမတစ္ေတာင့္ဟာ ရွင့္နဖူးတည့္တည့္ကို ေတ့ေတ့ဆိုင္ဆိုင္ႀကီး လြဲေခ်ာ္သြားခဲ့မယ္ဆိုပါစို႔
က်န္တစ္ေတာင့္ဟာ ကၽြန္မႏွလံုးသားဆီကို တန္းတန္းမတ္မတ္ ျဖစ္သင့္ေသးပါရဲ႕လား....
ဘဝဟာ မီးခိုးေတြ အူထသလို ေဝေဝဝါးဝါး
သူ႔အလ်ားအတိုင္းၾကည့္လို႔မွ လမ္းဆံုးကို ျမင္ခြင့္မရ
ကၽြန္မ....
ခုထိ ထိုင္ရာက မထေသးဘူး...
ေက်းဇူးျပဳၿပီး ရွင္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနေပးစမ္းပါ...
ကၽြန္မလက္ထဲမွာ....
ေနာက္ဆံုးက်ည္တစ္ေတာင့္....။
No comments:
Post a Comment