Friday 26 April 2013

ေဆးၿမီးတို

နာက်င္လြန္းတဲ့ ရင္ဘတ္ေၾကာင့္
ငါ့လက္ေကာက္ဝတ္ကို ဓါးနဲ႔ လွီးမိတာ
အခ်ိဳကုန္သြားတဲ့ေနာက္…သူ႔အသံကို မၾကားရဲေတာ့လို႔
ေခါင္းေလာင္းကေလးကို ျဖဳတ္ခ်ထားခဲ့လိုက္ရတယ္
နာရီေတြကို ရပ္ထားလိုက္ခ်င္ခဲ့သလား
စံပယ္ေတြကေတာ့ ပြင့္ေနဦးမွာပဲ
အိပ္မက္ခ်င္း နီးစပ္ခဲ့သလား
ဟင့္အင္း  သူ  ခလုတ္တိုက္သြားခဲ့ရံုပါ ဘာကိုမွ ေၾကကြဲမေနနဲ႔
ညေတြဆိုတာ အခ်ိန္တန္ရင္ လင္းရဦးေတာ့မွာ….

ခုညေတာ့ ငါ  မိုင္းနပ္စ္ ၁၅၀၀ ထဲ ေအးခဲေနလိုက္ဦးမယ္...


No comments:

Post a Comment